Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Στα ίχνη του μακρινού συγγενή

Έχω ρωτηθεί πολλές φορές ως τώρα για την καταγωγή μου και την σχέση μου με την Πόλη. Πάντα αποκρινόμουν οτι είμαι από το Περιστέρι Αττικής, αφού άλλωστε εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα όπως και οι γονείς μου. Γνωρίζοντας μόνον σε γενικές γραμμές την καταγωγή μου, άρχισα πρόσφατα να ενδιαφέρομαι για περισσότερες λεπτομέριες. Έτσι ανακάλυψα πως κατάγομαι απ'το χωριό Μήδεια, το σημερινό Kıyıköy της Τουρκίας.
Η άποψή μου είναι πώς δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που πηγαίνοντας 3, 4, 5, 10 (βάλτε όποιον αριθμό θέλετε) γενιές πίσω δεν θα συναντήσει ρίζες ή σημαντικά περάσματα στα εδάφη της Τουρκίας ή άλλων χωρών.
Εκείνες τις εποχές υπήρχε μια διαρκής μετακίνηση, δραστηριότητα και επαφή του ελληνικού πληθυσμού με τα προαιώνια κέντρα του. Εποχές που ο Ελληνισμός δεν περιορίζονταν στην λογική της υπηκοότητας των πολιτών ενός κράτους αλλά απλώνονταν σε μήκη και πλάτη, ελεύθερος από σύνορα, περιορισμούς και "καλούπια", έπαιρνε επιρροές, αφομίωνε, προέτασσε την ιδιαιτερότητά του και αποτελούσε τρόπο σκέψης και ζωής.
Το άλλο παρακλάδι του οικογενειακού μου δέντρου ανακάλυψα οτι βρίσκεται στο χωριό Δάφνη Καλαβρύτων, που κάποτε λεγόνταν Στρέζοβα. Ρωτώντας του ηλικιωμένους της οικογενείας, έφτασα στο όνομα Παικόπουλος.
Θέλοντας να οδηγηθώ όσο πιο πίσω μπορούσα, κατέληξα στον Διονύσιο Παικόπουλο, ο οποίος συνέδεσε την ζωή του με την Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο. Ανηφορίζοντας προς την κορυφή του νησιού ήθελα όχι μόνον να βρεθώ στον ναό αλλά και να επισκεφτώ τον τάφο του μακρινού συγγενή που βρίσκεται εκεί.
Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο
Η Μονή βρίσκεται σε αυτό το σημείο εδώ και πάρα πολλούς αιώνες και εκτός από φυσικές καταστροφές γνώρισε και ανθρώπινες όπως κατά την διάρκεια που οι Φράγκοι είχαν αλώσει την Πόλη αλλά και αργότερα από πειρατικές επιδρομές. Σε μια τέτοια επιδρομή στο νησί, οι μοναχοί θέλησαν να προστατεύσουν την Εικόνα του Αγίου Γεωργίου και την έθαψαν στην γη. Η Εικόνα παρέμεινε θαμμένη για αιώνες ώσπου βρέθηκε από χριστιανούς βοσκούς και έτσι η Μονή σιγά σιγά ανακαινίστηκε και μοναχοί εγκαταστάθηκαν εκεί και πάλι.
Εκτός από τον αρχαίο ναό του Αγίου Γεωργίου, στον χώρο υπάρχουν παρεκκλήσια και μικροί προσκυνηματικοί χώροι όπως της Παναγίας των Βλαχερνών, των Αγίων Αποστόλων και του Αγίου Χαραλάμπους.
Ο αρχικός ναός του Αγίου Γεωργίου. Κοντά σε αυτό το σημείο βρέθηκε η Εικόνα Του
Το τέμπλο του μικρού ναού
Στον Κουδουνά είχα βρεθεί κάμποσες φορές ως τώρα, όμως τούτη την φορά ήταν διαφορετικά αφού επιπλέον είχα ενημερωθεί καλύτερα για την Μονή, την ιστορία και τους ανθρώπους της. Η υποδοχή του Γέροντα Εφραίμ και του μοναχού Ιεζεκιήλ ήταν εγκάρδια και αφού με φίλεψαν καφέ και γλυκό του κουταλιού, ξεκινήσαμε να συζητάμε για την Πρίγκηπο, την Μονή και τον Ηγούμενο Παικόπουλο. Κάποιες φορές η κουβέντα μας άλλαζε σε διαφορετικά θέματα και μου έκανε εντύπωση η πραότητα των προσώπων τους και κυρίως τα απλά μα συνάμα σοφά τους λόγια.
Βιβλία που αξίζουν να διαβαστούν
Το αρχονταρίκι της Μονής
Το παρεκκλήσι...
...με παραστάσεις να καλύπτουν όλες τις επιφάνειες κατά τα μοναστηριακά πρότυπα
Όπως και στην Παναγία της Σούδας, έτσι και εδώ, στον χώρο του Αγιάσματος θεραπεύονταν άνθρωποι με ασθένειες, ψυχικές διαταραχές και επιληπτικοί. Οι μαρτυρίες για θαύματα είναι πάμπολες και συμβαίνουν ως τις μέρες μας, καθιστώντας τον Κουδουνά έναν από τους σπουδαιότερους προσκυνηματικούς προορισμούς σε όλη την Τουρκία, τον οποίο επισκέπτονται χριστιανοί και αλλόθρησκοι.
Οι σκάλες που οδηγούν από τον ναό στο Αγίασμα
Το υπόγειο Αγίασμα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά
Διαβάζοντας την ιστορία της Μονής, πληροφορήθηκα πως ο τρομερός σεισμός του 1894 προξένησε τεράστιες καταστροφές σε όλα τα μέρη της Μονής. Τότε ήταν που την ηγουμενία της Μονής ανέλαβε ο Διονύσιος Παικόπουλος και μία νέα περίοδος ξεκίνησε για τον Κουδουνά.
Επιστολή του Ηγουμένου από το έτος 1900, όπου περιγράφει την κατάσταση της Μονής, τις εργασίες που έγιναν ως τότε και τα ζητήματα που ακόμα εκρεμμούν
Ο Διονύσιος Παικόπουλος γεννήθηκε στην Στρέζοβα ή Δάφνη Καλαβρύτων το 1838. Εκεί έμαθε τα πρώτα του γράμματα ενώ ήδη ως έφηβος ένοιωσε την επιθυμία να υπηρετήσει την Εκκλησία του Χριστού και έτσι εισήχθη στην Μονή της Αγίας Λαύρας. Θεωρούνταν πολύ μορφωμένος αφού διέθετε και πανεπιστημιακή μόρφωση, έχοντας φοιτήσει στο πανεπιστήμιο Αθηνών. Για αρκετά χρόνια δίδαξε στα σχολεία της γενέτειράς του και σε γειτονικές κοινότητες. Το 1868 χειροτονήθηκε διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος στην Μονή της Αγίας Λαύρας. Η Μονή τον θεώρησε ως τον πιο ενδεδειγμένο και τον απέστειλε στον Κουδουνά που μόλις είχε δοκιμασθεί από τον μεγάλο σεισμό.
Εκείνος κέρδισε εξαρχής περίοπτη θέση στις καρδιές των προσκυνητών και των μοναχών.
Τα λίγα αρχεία που υπάρχουν, τον περιγράφουν ως άνθρωπο με ήθος και ευλάβεια, ευθυτενή, άκαμπτο, θαραλλέο, αεικίνητο και ακαταπόνητο.
Ο Ηγούμενος Διονύσιος Παικόπουλος. Φωτογραφία του 1934
Από τις σπάνιες και ελάχιστες εξαιρέσεις που ο Ηγούμενος δεχόταν να φωτογραφηθεί με επισκέπτες. Εδώ το έτος 1920 με συγχωριανούς του, Πελοποννήσιους προσκυνητές. Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του ανιψιού του, Πρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Παικοπούλου
Η ανέγερση του σημερινού ναού του Αγίου Γεωργίου πραγματοποιήθηκε χάρις στην δραστηριότητά του, την ευστροφία του, την πειθώ και την αγνότητα στα λόγια και στην όψη του. Κίνησε το ενδιαφέρον της οικογένειας Ζαρίφη και της γυναίκας του Μεγάλου Βεζύρη, εισήλθε στην Οθωμανική Αυλή, λαμβάνοντας έγκριση αλλά και χρηματική ενίσχυση για την οικοδόμηση του ναού! Το υπόλοιπο μέρος των εξόδων καλύφθηκε από την οικογένεια Ζαρίφη και δωρεές προσκυνητών.
Η νότια πλευρά του ναού, ο οποίος οικοδομήθηκε μεγαλύτερος και σε ψηλότερο σημείο
Προνόησε ο νέος ναός να είναι μεγαλύτερος και να ανεγερθεί σε ψηλότερο σημείο και όχι πάνω στον κατεστραμμένο ναό των βυζαντινών χρόνων.
Η κατασκευή του ναού έγινε το 1906 και ακολούθησε η κατακευή του καμπαναριού το 1909.
Η μόρφωση και η δραστηριότητά του συνέβαλλαν και σε άλλα έργα εκτός των ανακαινίσεων όπως για παράδειγμα η κατοχύρωση κτημάτων της Μονής παρότι αρκετά δεν διέθεταν τίτλους ιδιοκτησίας.
Το εσωτερικό του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά
Το καμπαναριό κεντρίζει την ματιά του προσκυνητή όταν ανέβει την ανηφόρα που οδηγεί στην Μονή
Αριστερά μέρος του παλαιού ναού και ανεβαίνοντας τις σκάλες η είσοδος του νέου ναού του Άι Γιώργη του Κουδουνά

Τα έργα και τα κατορθώματά του δεν ενθουσίασαν όλους και υπήρξαν στιγμές που συκοφαντήθηκε, ταπεινώθηκε και κινδύνεψε. Εκείνος όμως με βαθειά πίστη στον Θεό, ενάρετος, ακατάβλητος και ελεήμων, συνέχιζε το έργο του και παράλληλα στήριζε όποιον μπορούσε. Απεβίωσε σε ηλικία 98 ετών, στις 4 Νοεμβρίου του 1936 και θάφτηκε στην ανατολική πλευρά του ναού, όπως είχε εκφράσει την επιθυμία του όσο ζούσε.
Αυτό αρχικά δεν μπορούσε να γίνει διότι απαγορευόνταν να θαφτεί κάποιος οπουδήποτε παρά μόνον αν στο σημείο υπήρχαν ήδη τάφοι. Οι μοναχοί έσκαψαν το χώμα σε εκείνο το σημείο και έβαλαν έναν Σταυρό για να δείξουν οτι εκεί προυπήρχε τάφος, γνωρίζοντας όμως οτι την επόμενη μέρα που θα ανέβαιναν στον Κουδουνά οι Τούρκοι αστυνόμοι, θα αναγνώριζαν την πραγματικότητα.
Εκείνη την βραδιά όμως, στις αρχές Νοεμβρίου, κατά θαυματουργό τρόπο ξεκίνησε να χιονίζει ασταμάτητα ώσπου όλα σκεπάστηκαν με χιόνι και μόνο ένα μέρος του Σταυρού έμεινε ακάλυπτο. Οι αστυνομικοί που ανέβηκαν το άλλο πρωινό δεν έδωσαν πολύ σημασία και απλώς θέλησαν να διεκπεραιώσουν την υπόθεση, να αποφύγουν την κακοκαιρία και να επιστρέψουν γρήγορα στην πόλη. Έτσι δόθηκε η άδεια ταφής του εκεί και η επιθυμία του Ηγουμένου πραγματοποιήθηκε.
Αναφορές σε έγγραφα περιγράφουν πως κατά την εκταφή του το σώμα του ήταν άφθαρτο και τα μάτια του διατηρούσαν το γαλάζιο τους χρώμα, με αποτέλεσμα ο Ηγούμενος να ξαναθαφτεί στο ίδιο σημείο.
Ο τάφος του Ηγουμένου στην ανατολική πλευρά του ναού
Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής και ευχαριστώντας τους μοναχούς για την φιλοξενία τους, ήμουν πολύ χαρούμενος που επισκέφθηκα και πάλι την Μονή, γνώρισα και είδα πολλές λεπτομέριες και βρέθηκα στο μνήμα του μακρινού μου συγγενή.
Η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στο ψηλότερο σημείο του νησιού είναι σαν ένας φάρος πίστεως που φωτίζει όλο το νησί. Και δίπλα στον ναό, ο τάφος του αειμνήστου Ηγουμένου υπενθυμίζει έννοιες που οφείλουμε να κρατούμε συνεχώς στο προσκήνιο. 
Πραότητα, καλοσύνη, αφοσίωση, Πίστη.






Υ.Γ. Απέφυγα να αναφέρω αρκετές ιστορικές λεπτομέριες για τον Κουδουνά, αφού υπάρχουν αρκετές πηγές και πληροφορίες στο διαδίκτυο. Δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω την διαδικασία αποκοπής και επικόλλησης των στοιχείων. Μέσα σε αυτό το πλαίσίο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας και σε ένα κείμενο του αναγνώστη και καλού φίλου Χρήστου Δρούγκα, ο οποίος αρχικά με συνόδευσε και με σύστησε στους μοναχούς της Μονής. Το αξιόλογο άρθρο του: εδώ

29 σχόλια:

  1. Γεια σου, Θοδωρή!
    Κάθε φορά με εκπλήσσεις με τα θέματα που επιλέγεις, αλλά σήμερα το κατάφερες περισσότερο. Αυτό γιατί ενώ έχω πάει στον Άγιο Γιώργη τον Κουδουνά δύο φορές και με σκοπό να μην ξαναπάω άμεσα, γιατί η Πόλη έχει τόσο πολλά να δεις, διαβάζοντας την ανάρτησή σου μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να ξαναπάω. Και ενώ έχω διαβάσει στον παρελθόν αρκετά για την ιστορία του μοναστηριού, η αμεσότητα του λόγου σου και η αφοσίωσή σου σε αυτό που γράφεις μου φάνηκαν πολύ συγκινητικά.
    Εν τω μεταξύ, τώρα με αφορμή αυτή την ανάρτηση, νιώθω ότι θα έχεις ψηλώσει πόντους από υπερηφάνια εξαιτίας της μακρινής σου συγγένειας με τον Διονύσιο Παϊκόπουλο, παρόλο που δεν φάνηκε τίποτα από το κείμενό σου... Εγώ στη θέση σου θα φούσκωνα από υπερηφάνια!!!
    Διάβασα και το άρθρο του κυρίου Δρούγκα, άκρως κατατοπιστικό και με πολύ χρήσιμες πληροφορίες!
    Αν και με ξενύχτησες, χαλάλι σου, Θοδωρή! Με αποζημίωσες ακόμη μία φορά!!!
    Tα λέμε στο επόμενο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Μαρία.
      Και εσύ με ξάφνιασες ευχάριστα με το άμεσο και μεταμεσονύκτιο σχόλιο σου.
      Σίγουρα αν δεν ανακάλυπτα την συγγένεια, σίγουρα δεν θα μάθαινα για τον Ηγούμενο και επομένως δεν θα έγραφα. Παράλληλα όμως δεν έχει σημασία και ούτε πρέπει να προβάλλω κάτι από'μένα.
      Το κείμενο του Χρήστου μου άρεσε και εμένα πάρα πολύ. Πολύ γλαφυρός, με πολλές πληροφορίες και λεπτομέριες. Για αυτό άλλωστε το παρέθεσα ως συμπλήρωμα στην ανάρτηση.
      Η λίστα όλων αυτών ξαναμεγαλώνει....μήπως πρέπει να ξαναβρεθείς στην Πόλη σύντομα;
      Ξεκούραση τώρα και τα λέμε και πάλι συντομότατα.

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Θοδωρή . Περιμένω πάντα με ιδιαίτερη ανυπομονησία τις αναρτήσεις σου . Κάθε μία είναι μια έκπληξη. Γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, απο τα μεζεδάκια της πεθεράς ,μέχρι σήμερα , η εικόνα της Πόλης δεν σταματά να χρωματιζεται .Αναρωτιέμαι, πάντα, τι θα ακολουθήσει. Στην επόμενη λοιπόν. Μ.απο Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία και χαίρομαι που είσα στην παρέα μας εδώ και καιρό, διαβάζοντας και αναμένοντας τις αναρτήσεις.
      Θα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση λοιπόν. Ως τότε, ξεκίνα να διαβάζει και τις αναρτήσεις πριν τα μεζεδάκια της πεθεράς. Είμαι σίγουρος οτι θα ανακαλύψεις μερικές όμορφες αναρτήσεις.
      Χαιρετισμούς, Θοδωρής

      Διαγραφή
  3. Θοδωρή μου καλό μεσημέρι.
    Τι να πρωτοπώ με την ανάρτηση αυτή;
    Ότι είχες δίκιο πως θα μου αρέσει πολύ;
    Ότι συνεχίζεις να με εντυπωσιάζεις;
    Ότι έχω ανέβει δυο φορές στον Άγιο Γιώργη και με κάνεις να αισθάνομαι σχεδόν σα να μην έχω ξαναπάει;
    Ή ότι πρέπει να αρχίσω να ψάχνω και εγώ για τους προγόνους μου;
    Μέχρι τώρα ήξερα ότι είμαι κατά 25% από τη Σμύρνη. Με τη λατρεία όμως που έχω στην Πόλη να δεις πως και εγώ κάποιου είδους σχέση θα έχω μαζί Της, που έρχεται από το παρελθόν, όπως και εσύ. Δε μπορεί...

    Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω, όχι μόνο εσένα, αλλά και τον "γείτονα" κ. Δρούγκα για την πολύτιμη, κάθε τόσο συμβολή του.

    Καλή συνέχεια, με δύναμη και έμπνευση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γειά σου Ελένη μου και καλή Κυριακή.
      Η συγγραφή αυτής την ανάρτηση ήταν και για μένα μια εντυπωσιακή εμπειρία. Και ξέρεις η συγγραφή ξεκινά για ΄μένα από την περιπλάνηση ή επίσκεψη σε ένα μέρος, στην συγκεκριμένη περίπτωση στον Κουδουνά. Επίσης περιλαμβάνει και την συλλογή στοιχείων, την επικοινωνία με θαυμάσιους ανθρώπους και τέλος την αποτύπωση συναισθημάτων και πληροφοριών ως κείμενο.
      Παρατηρείς οτι ενώ η τεχνολογία και η διαρκής καταγραφή παρέχει μεγάλη βοήθεια, παρ'όλα αυτά κυρίως οι νέες γενιές δεν πολυασχολούνται με οικογενειακά δέντρα και δεν υπάρχει η επιθυμία να μάθουν πολλά στο θέμα της καταγωγής, εκτός από γενικότητες. Το αντίθετο όμως χτίζει γερές βάσεις για το παρόν και το μέλλον και αποτελεί ένδειξη σεβασμού στους προγόνους.

      Από την Μαρία πιο πάνω αλλά και αρκετά μηνύματα που έλαβα στο e-mail μου, συμπεραίνω οτι πολλοί από εσάς επιθυμείτε μια ακόμη επίσκεψη στον Κουδουνά. Εύχομαι να γίνει σύντομα.

      Ο "γείτονας" θα χαρεί με τις ευχαριστίες σου σίγουρα.

      Έμπνευση για την συνέχεια σίγουρα υπάρχει και θα σκεφτώ κάτι δυνατό για την συνέχεια. Ώσπου να την ετοιμάσω, θα μείνω και εγώ στην ανάγνωση της παρούσας ανάρτησης. Μπήκα και εγώ στην διαδικασία να την διαβάζω και να την ξαναδιάβαζω.

      Πολλούς χαιρετισμούς στον Πόρο και να είσαι πάντα καλά.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  4. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΘΟΔΩΡΗ! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ...ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΙ ΓΙΩΡΓΗ ΤΟΝ ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ... ΚΙ ΕΠΙΣΗΣ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΣΟΥ. ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ. ΚΥΡΙΑΚΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς το είχες πει αλλά σίγουρα ήταν πριν αρκετό καιρό.
      Τελικά όλα έχουν τον καιρό τους και η αναμονή έδωσε άλλη προσέγγιση στην ανάρτηση.
      Καλό απόγευμα και σε 'σένα.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  5. Φίλε Θόδωρε,
    Γράφεις ότι η ανάρτηση αυτή σού άρεσε τόσο, που την διάβασες και την ξαναδιάβασες.
    Εγώ να δείς τή δική μου τον πρώτο καιρό. Όχι γιατί είναι κάτι το σπουδαίο, αλλά γιατί
    με μετέφερε πίσω στό Μοναστήρι Μετά από παραμονή 50 ημερών εκεί δεν ήταν εύκολο
    να.....απογαλακτισθώ !!
    Χαίρομαι γιατί πήγες ξανά [ ύστερα από την κοινή μας επίσκεψη ] και για το καλοδέξιμο
    των πατέρων της Μονής. [ με την ευκαιρία και πρός γνώση των συναναγνωστών αναφέρω ότι
    απουσίαζε ο π.Καλλίνικος , ότι είναι Αγιορείτες καί στό Μοναστήρι είναι κοντά 20 χρόνια.]
    Είδες μία τυχαία ερώτησή σου γιά ένα επίθετο τί δρόμους άνοιξε και βρήκες το......σόϊ σου ;
    Τήν επόμενη φορά θά κεράσεις μία μπύρα στην Κα Νατζιέ.
    Η σκυτάλη σε σένα να εξηγήσεις στούς φίλους της παρέας περί Νατζιέ.
    Εγώ ευχαριστώ , τόσο εσένα , όσο και τους φίλους μας για τα καλά σας λόγια και σας στέλνω
    τους χαιρετισμούς μου από το .....καλοκαιρινό Ναύπλιο.
    Χρήστος Ί. Δρούγκας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Χρήστο μου. Περιμέναμε και την δική σου εμφάνιση στον σχολιασμό.
      Ακόμα θυμάμαι εκείνη την βραδιά που συζητήσαμε για ονόματα καθώς και την κοινή μας επίσκεψη στον Κουδουνά.
      Σχετικά με την κυρία Νατζιέ θα εξηγηθώ αργότερα. Το έχω στο μυαλό μου αλλά λόγω της Σαρακοστής το αφήνω για πιο μετά.
      Πολλούς χαιρετισμούς και καλό απόγευμα φίλε μου

      Διαγραφή
    2. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον23 Μαρτίου, 2014 20:17

      Διευκρινιστικά θέλω να αναφέρω ότι το μικρό κεραμοσκεπές κτίριο
      το οποίο εμφανίζεται - δύο φορές στην ανάρτηση - δεν είναι ο παλαιός
      ναός - πρίν το 1906 - του Αγίου Γεωργίου, αλλά το παεκκλήσιο του
      Αγίου Χαραλάμπους. Στό πίσω μέρος - στό βάθος της ΦΩΤΟ - υπάρχει
      μικρό τμήμα του παλαιού ναού με το τέμπλο που έχει φωτογραφήσει
      ο Θόδωρος και το παρουσιάζει στήν ανάρτηση.
      Ζητώ την κατανόηση του διαχειριστού για τήν παρέμβαση.
      Αντιλαμβάνομαι πως νοιώθει κανείς να τον διορθώνουν, αλλά στήν
      προκειμένη περίπτωση γνωρίζω ότι ο Θοδωρής θα το κάνει γιατί θέλει
      οι αναρτήσεις του να είναι τέλειες !!!!
      Καλό βράδυ σέ όλους
      Χ.Ι.Δ

      Διαγραφή
    3. Έχεις δίκο Χρήστο μου. Είναι βλέπεις και σχεδόν το ένα δίπλα στο άλλο και εξωτερικά δίνει άλλη εντύπωση από ότι εσωτερικά.
      Πολλούς χαιρετισμούς και πάλι

      Διαγραφή
  6. Κωνσταντίνος Κόττης23 Μαρτίου, 2014 17:02

    ¨Αλλο ένα άρθρο που αναμέναμε. Πολλά !!!! Εξαιρετικό το άρθρο του κ. Δρούγκα. Να ρωτήσω και τρία πράγματα; Το πρώτον υπάρχουν φωτογραφίες σύγχρονες λειψάνων του παλαιού καθολικού; Το δεύτερον έχεις σχέση συγγενείας με τον άρχοντα πρωτοψάλτη κ. Παϊκόπουλο; Και τρίτον υπάρχουν λείψανα, φωτογραφίες ή στοιχεία για βυζαντινούς Ναούς στα Πριγκηπόνησα; Έχω ακούσει για Μονή με εκπληκτικό διάκοσμο, που ωστόσο συμπεριλαμβάνεται σε βάση του Τουρκικού Ναυτικού. Να περνάς καλά !!! Υ.Γ.: Μέσα στην Πόλη έχουμε αρκετούς Βυζαντινούς Ναούς που ακόμα δεν έχεις ανεβάσει. Γιαβάς-γιαβάς βέβαια αλλά περιμένουμε με πολύ αγάπη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον23 Μαρτίου, 2014 21:00

      Κύριε Κόττη,
      Υπάρχει ένα πολύ κατατοπιστικό βιβλίο του Πολίτη Ακύλλα Μήλα
      με τίτλο "ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΗΣΣΑ". Σ'αυτό θα βρείτε πληροφορίες γι' αυτά.
      που ζητάτε.
      Άν θυμάμαι καλά το 1916 το τουρκικό κράτος πήρε δια της βίας
      τη Μονή γιά να κάνει ναυτική βάση [ πάνω στό βουνό !!! ], ανεκτήθη
      αργότερα από το Πατριαρχείο και στέγασε ορφανά [;[ ή πτωχά [;[
      κορίτσια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. όμως η Τουρκία τήν
      ξαναπήρε το 1941 ή 1942 για να κάνει Ναυτική Ακαδημία. Το
      Πατριαρχείο διέσωσε το περικαλλές τέμπλο και τίς εικόνες και
      σήμερα είναι τοποθετημένες στή μεγάλη Αίθουσα υποδοχών και
      τελετών της Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης.
      Το Λεύκωμα "ΠΡΙΓΚΗΠΟΝΗΣΣΑ" είχε διατεθεί από ΤΑ ΝΕΑ,
      ως προσφορά. Μπορεί να υπάρχει ακόμα στο ισόγειο Χρ.Λαδά.
      Επίσης τό είχα δεί στο Παζάρι των βιβλιοπωλών που γίνεται στην
      Πλ΄Κλαυθμώνος.
      Αυτά τα ....λίγα !
      Καλό βράδυ,
      Χ. Ι. Δ.

      Διαγραφή
    2. Καλησπέρα Κωνσταντίνε, ο φίλος Χρήστος πιστεύω οτι σου έδωσε καλό υλικό.

      Τώρα, σύμφωνα με το οικογενειακό δέντρο που κατάφερα να δημιουργήσω, ο πρωτοψάλτης Δημοσθένης Παικόπουλος είναι πρώτος ξάδερφος με τον παππού μου .
      Τώρα για να σε προλάβω. Ο Πρεσβύτερος στο μοναστήρι της Αντιγόνης, που παράλληλα εκτελούσε και χρέη στον Κουδουνά, Κωνσταντίνος Παικόπουλος, αδερφός της προγιαγιάς μου.

      Στα νησιά υπάρχουν αρκετές Μονές και παρρεκλήσια. Να είμαστε καλά και υγιείς και θα φροντίσω να βρεθώ σε όσα περισσότερα γίνεται.
      Τα ΧΑΜΠΕΡΙΑ να συνεχίσουν την πορεία τους για πάρα πολλά χρόνια και να αναρτηθούν άρθρα για όλα τα σπουδαία, μικρά και μεγάλα.

      Καλό απόγευμα και να είσαι πάντα καλά,
      Θοδωρής

      Διαγραφή
    3. Χρήστος Ι. Δρούγκας - Ναύπλιον23 Μαρτίου, 2014 21:03

      Το όνομα της Μονής - η οποία υφίσταται ως αποθήκη στο χώρο
      της Ναυτικής Ακαδημίας - είνα Παναγία Καμαριώτισσα

      Διαγραφή
  7. Ωραια η αναρτηση σου για τον Κουδουνα,μου θύμησες τα νιατα μου και τις Κυριακες του ΠΑΣΧΑ που δεν ελειψα καμια χρονια και παντα με το (πατλακουτσι στο χερι) μεχρι που έφυγα στα 19.Ειμουνα πουλημενος (ταμενος) στον ΑΓΙΟ και μεγάλωσα με ενα κουδουνακι καρφιτσωμένο
    στο φανελακι μου Μου ειπαν οτι το καμπαναριο το εφτιαξε ο παππους μου Β.Τηνιακος(οικοδομος) Ευχαριστω, να εχεις υγεια να γραφεις για την ΠΟΛΗ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας και τις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες που μοιραστήκατε μαζί μας.
      Πολλούς χαιρετισμούς και εύχομαι να σας ξαναδιαβάσουμε.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  8. Ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες. Για την Παναγία Καμαριώτισσα έχω μόνο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία. Θα προσπαθήσω να βρώ το βιβλίο. Και πάλι ευχαριστώ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τυχαίνει να είμαι στην Πόλη αυτές τις μέρες και δέν πήγα στον άι Γιώργη και είχα μια μικρή ενοχή. Ανοιξα και πάλι να δώ τι καινούργιο ετοιμάζεις. Μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε.Γνώριμα μέρη, υπέροχες περιγραφές, ωραία ανάρτηση, η τέλεια συγκυρία .
    Ο Αι Γιώργης ο Κουδουνάς είναι σημείο αναφοράς για μένα και αιτία πολλών επισκέψεων στην Πόλη. Ο άγιος με σφράγισε πολλές φορές και οι πατέρες της μονής μ' αγκάλιασαν άλλες τόσες με την φιλοξενία τους. Τα κτίρια και τα μοναστηρια χρειάζονται πάντα ζεστούς ανθρώπους για να παίρνουν ζωή και να σ' αγγίζουν πραγματικά. Ευχαριστώ τον Άγιο , τους Πατέρες και τον Παναγιώτη γι' αυτές τις εμπειρίες. Ευχαριστώ και σένα Θοδωρή που μου τα θύμισες ξανά.
    Θα περίμενω και μια ανάρτηση για τα πανηγύρια της Μονής (του αγίου Γεωργίου 23/4 και της Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης- Αγίας Θέκλας 24/9) που είναι έξω απο κάθε φαντασία καθώς και για την ανάρτηση για την κυρία Ναντζιέ που υποσχέθηκες.
    Καληνύχτα και να' σαι πάντα καλά και να μας εκπλήσσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γρηγόρη και εγώ ευχαριστώ για την μοιρασιά των σκέψεων και των συναισθημάτων σου αλλά και τα καλά λόγια.
      Αναρτήσεις θα ακολουθήσουν για όλα. Δεν βιάζομαι γιατί ξέρω οτι θα έχουμε όλο τον χρόνο μπροστά μας να μοιραστούμε εικόνες, σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα για πολύ ακόμα καιρό.

      Και εσείς με εκπλήσσετε ευχάριστα με τα πολλά σχόλια σε μια μολις μέρα δημοσίευσης.
      Πολλά φιλιά και θα μιλήσουμε σύντομα καθώς αμέλησα και εγώ να σου γράψω.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  10. Μπράβο Θοδωρή υπέροχη η ανάρτηση. Μπράβο και στον Κο Χρήστο. Πριν 1 εβδομάδα ήμουν στο Άγιον Όρος και ένας πατέρας με ρώτησε το όνομα μου. Όταν του το είπα με ρωτησε αν έχω πάει στον Αη Γιώργη στην Πόλη. Του λέω στον Κουδουνα; μου απαντάει Ναι. Όταν άκουσε ότι δεν έχω πάει με προέτρεψε να πάω γιατί είναι πολύ ωραία. Ήρθε και η ανάρτηση σου σαν κερασάκι....

    Τα λέμε, καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Γιώργο. Εύχομαι και εγώ να βρεθείς σύντομα στον Κουδουνά και με την ανάρτηση πήρες επιπλέον ώθηση.
      Πολλούς χαιρετισμούς από μένα στην Θεσσαλονίκη
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  11. Ελένη Ζαράγκαλη24 Μαρτίου, 2014 21:31

    Καλησπέρα Θοδωρή,μπορεί να μη γράφω σε καθε ανάρτηση σου, αλλα τις διαβάζω πάντα. Διάβασα του κ.Μάκη Τηνιακού το άρθρο που αναφέρει για το κουδουνάκι που φορούσαμε τα περισσότερα παιδιά. Νομίζω για θέμα υγείας μας "πουλούσαν" στον Αι Γιώργη και σε κάποια ηλικία μας "ξεπουλούσαν" επιστρέφοντας το κουδουνάκι και αν είχε χαθεί
    πηγαίνανε ένα ασημένιο. Καλό βράδυ να είσαι πάντα καλά. Ελένη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι και εσύ καλά και θα χαρώ να διαβάζουμε συχνότερα σχόλιά σου.
      Πολλούς χαιρετισμούς.
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  12. Καλησπέρα Θοδωρή,
    κάθε φορά που ανοίγω το μπλόκ μετά από διάλλειμμα λίγων ημερών-λόγω υπερφορτωμένου προγράμματος-έχω έντονη την αίσθηση μιας ολοένα και περισσότερο αναβαθμισμένης ποιότητας!!
    Στον Αγιο Γεώργιο ανέβηκα μιά φορά, με την πίεση του χρόνου, περιμένει ο αμαξάς στο άνοιγμα, το γκρούπ στο λιμάνι…
    Το μόνο που είδα είναι ο νέος ναός με το ανοιχτόχρωμο τέμπλο και τα αφιερώματα των πιστών και ο καταπληκτικός περιβάλλων χώρος. Δεν ήξερα ότι υπάρχει αδελφότητα που μένει εκεί. Πολύτιμες οι πληροφορίες του κ. Δρούγκα, τον ευχαριστούμε επίσης πολύ.
    Οσο για τις ρίζες είναι ζητούμενο- πρόκληση, όχι πάντα εύκολη η διαδικασία αναζήτησης. Χαίρομαι πραγματικά που βρήκες μια άκρη και περισσότερο για την αξιόλογη προσωπικότητα του ηγούμενου.
    Ενα μεγάλο ευχαριστώ για όλα, να είστε όλοι καλά, να πώ καλή αντάμωση τον Απρίλη;

    Πόπη-Λάρισα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Πόπη και ευχαριστώ. Η ποιότητα είναι πάντα ζητούμενο και ευτυχώς σε αυτόν τον τομέα πάμε καλά.
      Να είσαι και να περνάς καλά και χαιρετισμούς στην Λάρισα
      Θοδωρής

      Διαγραφή
  13. Καθως πλησιαζει το καραβακι της γραμμης στην αποβαθρα της Χαλκης, ο επισκεπτης διακρινει στα αριστερα της κατι μεγαλα κτηρια που αποτελουν τις εγκαταστασεις της σχολης ασυρματιστων του Τουρκικου Ναυτικου.Πριν απο πολλους αιωνες εκει ,οι τελευταιοι Παλαιολογοι εκτισαν την Μονη Προδρομου, η Παναγια Καμαριωτισσα.Τους τελευταιους αιωνες οι εγκαταστασεις της μονης εχρησιμευαν για την Ελληνοεμπορικη Σχολη, μεχρι τη μετατροπη της σε σχολη του Τουρκικου Ναυτικου .Το μικρο παρεκκλησι της Μονης χρησιμευει πλεον σαν αποθηκη της ναυτικης σχολης και το Τεμπλο του βρισκεται στη Θεολογικη Σχολη της Χαλκης.Τασος.Θεσσαλονικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή